Keşke Şişmanlık Kazansa

Kendimi bildim bileli hep kilo problemim vardı. Aslında çocukluk fotoğraflarımda kolum şimdiki kolumun yarısı kadar ama ne olduysa lise döneminde bana olanlar olmuş. Şimdi de utanmasam TLCdeki My 600lbs life programına çıkacağım.

Son zamanlarda yine bedenimi sevmemeye başladım. Göğüslerim bedenime nazaran küçük, kalçalarım kocaman, göbek desen 6 aylık, yüz desen sivilce dolu. Hani yirmilerde değil de on altılarında gibiyim. Bu iyiden iyiye canımı sıkmaya başladı. 

Siz hiç aynalara küstünüz mü? Ben bir dönem yine böyle küsmüştüm. Sonra yakın sandığım ama aramın dağlar kadar açıldığı arkadaşlarım beni bedenime laf atarak aşağıladılar. Aslında o sosyal medya zorbalığına yakalandığım zaman kendimle barışmıştım. Ama sırf sosyal medyaya fotoğraf atmadığım için özgüvensiz ilan edilmiştim. Son zamanlarda yine güncelleme yapmayı bıraktım. Ama nasıl buraya ara verdiysem o yüzden ara vermek zorunda kaldım. Mezun olmaya çalışmak beni fazla yordu. Zaten sosyal medyadan da fazlasıyla sıkıldım. Sanırım ilk kullanıcılar arasında yer aldığım için artık doyduğumu düşünüyorum.

Son zamanlarda yediklerime baktım. Fast food sevmeyen biriyim ama tatlılara hayır diyemiyorum. Sanırım onlara hayır demeyi öğrenirsem biraz düzelebilirim. Sağlıklı beslenerek kilo alan tek kişi olabilirim. Arkadaş çevremdeki tek fazla kiloları bulunan kızın da ben olduğumu söylememe gerek yoktur herhalde. Aslında takıldığım nokta tam olarak fazla kilolarım değil. Beni üzen şey hastalıklarım yüzünden kullandığım ilaçlar ve bende yarattıkları etkileri. Buna fazla kilolar da dahil. Gittikçe şişiyor gibiyim. İlaçların bana faydası mı dokunuyor zararı mı dokunuyor anlamadım açıkçası.

Bloga uğramamamın bir diğer sebebi de buydu. Elim yazmaya gitti. Hatta bir sürü taslak yazdım ama sizi ruhsal bunalımıma sokmak istemedim. Sonuçta insanlar sosyal medyaları keyif almak için kullanıyor. Şu anda bu konuları yazmamın sebebi ise bu sitenin benim hayatımı anlatması için oluşturulmuş olması. Yani oturdum düşündüm "Neler neler atlattık be Spotty bunu da mı atlatamayacağız? O zamanlarda tek desteğin blogundu şimdi neden uzak durmaya çalışıyorsun?" dedim ve sonuç olarak buradayım.

Babamın da canına tak etti galiba. Çünkü bilgisayarımı aşırıp içine zayıflama programı videosu yüklemiş. "2 haftada 2 beden yazıyor kızım." dedi. Babamın yüzü aklıma geldikçe gülmeye başlıyorum. Yazının ruhsal boyutunun aksine genel olarak mutluyum. Bu ay ikinci kere regl olduğum için bu ruh durumumun ağırlığı affedilir bence.

Artık kadınların belli standart beden ölçülerini aştığını gündeme getirilip özgürlük dönemine geçiş yapılıyor biliyorsunuz. Ama ben hala Rihanna'ya bakıp "Rabbim nolur şu kadın zayıflamasın yoksa bittiğimin resmidir." diye dualar ediyorum. Gerçi o da kilo vermeye başladı. Yani sosyal medyalar, reklamlar falan bana hiç işlemiyor. Çünkü hala bana baktıklarında birer ayı gördüklerini düşünen insanların varlığını biliyorum. İnsanların zihniyetini, yıllarca empoze edilmiş algılarını bir anda değiştirmek çok zor. Kendi annem bile bana yolda yürürken benden daha fazla kilolu kadınları gösterip "Bak kadın senden şişman hiç utanıyor mu giydiklerinden?" diyor. Benim annem dış görünüşe göre insan yargılamamayı savunan bir kadın olmasına rağmen sırf benim daha iyi hissedeceğimi düşünerek böyle bir şey yaparken diğer insanların bana normal bakmasına ihtimal veremiyorum.

Bu arada Halsey çok güzel kadın değil mi? Yazımda onun fotoğraflarına yer vermek istedim. Ünlülerin fiziken güzelliklerine bakmayı da kessem muhteşem olacak.

Neyse gelecek yazımın konusu daha güzel. Bu sıkıcı yazının açığını kapatır diye düşünüyorum. Hala burada olduğum için mutluyum. Umarım sizler de hep burada olursunuz.

Son olarak; "Keşke şişmanlık kazansa ve kilo vermeye çalışarak yorulmasak."